پریاپیسم (نعوظ دائم) چیست و چگونه درمان می شود؟

پریاپیسم (Priapism) که به عنوان نعوظ دائمی شناخته می شود، یک اختلال نعوظ به شمار می رود که معمولا دردناک است. این عارضه می تواند در تمام گروه های سنی از جمله نوزادان رخ دهد. با این حال، معمولاً مردان را در دو گروه سنی متفاوت بین سنین ۵ تا ۱۰ سال و ۲۰ تا ۵۰ سال تحت تأثیر قرار می دهد. اما انواع پریاپیسم چیست؟ این عارضه چه عوارضی در مردان دارد؟ درمان نعوظ دائمی چگونه انجام می شود؟ به منظور آشنایی بیشتر با بیماری پریاپیسم (نعوظ دائم) تا انتهای این مقاله همراه ما باشید.

پریاپیسم چیست؟

پریاپیسم یکی از اختلالات نعوظ در مردان است که سبب نعوظ مداوم و معمولاً دردناک می شود. این نعوظ بیش از چهار ساعت طول می کشد و بدون تحریک جنسی رخ می دهد. این وضعیت زمانی ایجاد می شود که خون در آلت تناسلی به دام می افتد و قادر به تخلیه نیست. اگر این عارضه بلافاصله درمان نشود، می تواند منجر به زخم و اختلال نعوظ دائمی گردد.

انواع نعوظ دائمی

پریاپیسم شامل دو نوع اصلی ایسکمیک (کم جریان) و پریاپیسم غیر ایسکمیک (با جریان بالا) هستند.

۱- پریاپیسم ایسکمیک

این نعوظ دائمی که پریاپیسم جریان کم نیز نامیده می شود، از احتباس خون در آلت تناسلی اتفاق می افتد. خون در آلت تناسلی به دلیل ناتوانی در جریان یافتن از وریدهای آلت تناسلی یا به دلیل مشکل در انقباض ماهیچه در بافت آلت تناسلی در حالت نعوظ به دام می افتد. این بیماری اغلب بدون علت شناخته شده در مردانی رخ می دهد، اما مردان مبتلا به بیماری سلول داسی شکل ، لوسمی (سرطان خون) یا مالاریا نیز تأثیر می گذارد .این نعوظ دائمی ایسکمیک شایع ترین نوع پریاپیسم است و نیاز به مراقبت های پزشکی فوری برای جلوگیری از عوارض ناشی از دسترسی محدود به اکسیژن به بافت های آلت تناسلی دارد.

۲- پریاپیسم غیر ایسکمیک

این نوع از نعوظ دائمی که به عنوان پریاپیسم جریان بالا نیز شناخته می شود، در نتیجه پارگی شریان ناشی از آسیب به آلت تناسلی یا پرینه (ناحیه بین کیسه بیضه و مقعد) رخ می دهد و مانع از گردش طبیعی خون در آلت تناسلی می شود. با این حال، مقداری خون و اکسیژن همچنان به داخل بافت های آلت تناسلی جریان می یابد. پریاپیسم غیرسکمیک اغلب در نتیجه آسیب فیزیکی رخ می دهد.

علائم نعوظ دائمی

علائم پریاپیسم بسته به نوع آن جریان کم یا جریان بالا متفاوت است. به طور کلی علائم این اختلال نعوظ به شرح زیر است:

علائم پریاپیسم ایسکمیک

• نعوظ مداوم برای بیش از چهار ساعت، یا نعوظ بدون برانگیختگی یا میل جنسی
• بدن آلت تناسلی سفت است، اما نوک آن شل شده است.
• درد در آلت تناسلی که به تدریج بدتر می شود.

علائم پریاپیسم غیر ایسکمیک

• نعوظی که بیش از چهار ساعت طول بکشد، یا با برانگیختگی یا میل جنسی ارتباطی نداشته باشد
• آلت تناسلی در حالت نعوظ بوده، اما کاملاً سفت نیست.
• معمولاً دردناک نیست

چه چیزی باعث پریاپیسم می شود؟

اگرچه علت این اختلال نعوظ در برخی موارد مشخص نیست، اما مهمترین دلایل بروز این عارضه عبارتند از:

کم خونی داسی شکل

در برخی از موارد، این اختلال نعوظ به دلیل بیماری سلول داسی شکل رخ می دهد. تقریباً ۴۲ درصد از تمام بزرگسالان مبتلا به سلول داسی شکل در نهایت به پریاپیسم مبتلا می شوند.

داروها

یکی از علل رایج پریاپیسم مصرف داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی، داروهای خواب و برخی داروها برای درمان بیماری های روانی است. برای افرادی که اختلال نعوظ دارند، داروهای تزریقی برای درمان این بیماری نیز ممکن است باعث پریاپیسم شوند.

علل دیگر پریاپیسم عبارتند از:

• ضربه به نخاع یا ناحیه تناسلی
• مسمومیت با مونوکسید کربن
• مصرف مواد مخدر مانند ماری جوانا و کوکائین
• قرار گرفتن در معرض نیش عنکبوت، نیش عقرب یا سایر عفونت های سمی
• اختلالات متابولیک، از جمله نقرس یا آمیلوئیدوز
• اختلالات عصبی، مانند آسیب نخاعی یا سیفلیس
• در موارد نادر، پریاپیسم ممکن است با سرطان هایی مرتبط باشد که می توانند آلت تناسلی را تحت تاثیر قرار دهند و از خروج خون جلوگیری کنند.

پریاپیسم چگونه تشخیص داده می شود؟

اگر به پریاپیسم مبتلا هستید، مهم است که فورا مراقبت های پزشکی را دریافت کنید. پزشک سابقه پزشکی شما را بررسی می کند و یک معاینه فیزیکی برای کمک به تعیین علت پریاپیسم انجام می دهد. پس از اتمام معاینه فیزیکی، پزشک برای آزمایشات تکمیلی، یک سوزن کوچک در آلت تناسلی قرار داده و مقداری خون نمونه برداری می کند. سپس، این نمونه برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه فرستاده می شود تا نوع پریاپیسم، مدت زمان وجود این بیماری و میزان آسیب آن ارزیابی شود.

پریاپیسم چگونه درمان می شود؟

هدف تمام درمان ها این است که نعوظ از بین برود و توانایی نعوظ در آینده حفظ شود. اگر فردی طی چهار تا شش ساعت تحت درمان قرار گیرد، نعوظ تقریباً همیشه با دارو کاهش می یابد. اگر نعوظ کمتر از چهار ساعت طول کشیده باشد، داروهای ضداحتقان که ممکن است جریان خون به آلت تناسلی را کاهش دهند، ممکن است بسیار مفید باشند. سایر گزینه های درمانی عبارتند از:

• کمپرس یخ : یخ اعمال شده روی آلت تناسلی و پرینه ممکن است تورم را کاهش دهد.
• بستن با جراحی : در برخی موارد که یک شریان پاره شده است، جراحی برای ترمیم شریان آسیب دیده انجام می شود. پزشک شریان ایجاد کننده پریاپیسم را به منظور بازگرداندن جریان خون طبیعی می بندد.
• خارج کردن خون: پس از بی حس کردن آلت تناسلی، پزشکان یک سوزن وارد می کنند و خون را از آلت خارج می کنند تا فشار و تورم کاهش یابد.
• تزریق داخل حفره ای: این درمان برای پریاپیسم با جریان کم استفاده می شود. داروهایی به نام آلفا آگونیست ها به آلت تناسلی تزریق می شوند. آنها باعث باریک شدن شریان ها، کاهش جریان خون به آلت تناسلی و کاهش تورم می شوند.
• شانت جراحی : از این روش برای پریاپیسم با جریان کم استفاده می‌شود. شنت گذرگاهی است که با جراحی در آلت تناسلی قرار داده می‌شود تا جریان خون را منحرف کرده و گردش خون را به حالت عادی بازگرداند.

کلام آخر

پریاپیسم یا نعوظ دائمی وضعیتی است که خون در آلت تناسلی به دام می افتد و نمی تواند تخلیه شود. در این شرایط بیمار بدون برانگیختگی یا میل جنسی دچار نعوظ طولانی مدت می شود. این عارضه به دو نوع کم جریان (ایسکمیک) و جریان بالا (غیر ایسکمیک) رخ می دهد که بر اساس نوع آن درمان انجام می شود. توجه داشته باشید که اگر این عارضه بلافاصله درمان نشود، می تواند منجر به زخم و اختلال نعوظ دائمی شود. بهمین علت توصیه می شود پس از مشاهده علائم به بهترین متخصص اورولوژی مراجعه کنید.