عفونت های مقاربتی یا بیماری های مقاربتی عمدتا با تماس جنسی انتقال می یابند. ارگانیسم هایی مانند باکتری، ویروس یا انگل ها می توانند باعث بروز بیماری های مقاربتی شوند و به راحتی از فردی به فرد دیگر از طریق خون، مایع منی یا مایعات موجود در واژن انتقال یابد. لازم است بدانید که عفونت های مقاربتی همیشه باعث بروز علائم نمی شوند. بنابراین احتمال دارد که این عفونت ها را از فردی که از لحاظ ظاهری کاملاً سالم است و حتی اطلاعی از عفونت خود ندارد بگیرید. ما در این مقاله قصد داریم شما را با علل، علائم، انواع و راه های درمان عفونت های مقاربتی آشنا کنیم…
عفونت های مقاربتی چیست؟
عفونت های مقاربتی (STIs) عفونت هایی هستند که از طریق رابطه جنسی با فردی که دارای عفونت است به فرد دیگر منتقل شود. . بیماری های مقاربتی می تواند توسط ویروس ها یا باکتری ها ایجاد شود. بیماری های مقاربتی ناشی از ویروس ها شامل هپاتیت B، تبخال، HIV و ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) است. بیماری های مقاربتی ناشی از باکتری ها شامل کلامیدیا، سوزاک و سفلیس است.
راه های انتقال عفونت های مقاربتی
این عفونت ها معمولاً از طریق رابطه جنسی واژینال از فردی به فرد دیگر انتقال پیدا می کند. همچنین می توانند از طریق رابطه مقعدی، دهانی یا تماس پوست با پوست منتقل شوند. گاهی اوقات این عفونت ها به طرق دیگر و غیر جنسی انتقال می یابند. برای مثال مادر می تواند برخی ویروس ها را در طول بارداری و زایمان می تواند به نوزاد خود انتقال دهد. همچنین برخی از بیماری های مقاربتی با انتقال خون یا استفاده از سرنگ های مشترک می تواند انتقال یابد.
علائم بیماری های مقاربتی کدام اند؟
شایع ترین علائم بیماری های مقاربتی عبارتند از:
- خارش در اطراف واژن یا ترشح از واژن برای زنان.
- ترشح از آلت تناسلی مردان
- درد هنگام رابطه جنسی یا هنگام ادرار کردن.
- درد در ناحیه لگن.
- گلو درد در افرادی که رابطه جنسی دهانی دارند.
- درد در داخل یا اطراف مقعد برای افرادی که رابطه مقعدی دارند.
- زخم های شانکر (زخم های قرمز بدون درد) در ناحیه تناسلی، مقعد، زبان یا گلو.
- بثورات پوسته پوسته در کف دست و کف پا.
- ادرار تیره، مدفوع شل، رنگ روشن و چشم ها و پوست زرد رنگ.
- تاول های کوچک که در ناحیه تناسلی تبدیل به زخم می شوند.
- تورم غدد، تب و بدن درد.
- عفونت های غیر معمول، خستگی بی دلیل، تعریق شبانه و کاهش وزن.
- زگیل های نرم و رنگ گوشتی در اطراف ناحیه تناسلی.
دلایل ابتلا به بیماری های مقاربتی
اگر تا به حال رابطه جنسی داشته اید، ممکن است در معرض ابتلا به STI باشید. اگر شریک جنسی زیادی داشته اید، با فردی که شریک زیادی داشته است رابطه جنسی داشته اید یا بدون استفاده از کاندوم رابطه جنسی داشته اید، خطر شما بیشتر است.
انواع بیماری های مقاربتی
بیماری های مقاربتی انواع مختلفی دارد که از شایع ترین آن می توان به کلامیدیا، سوزاک، سیفلیس، تریکومونیازیس، زگیل ناحیه تناسلی، گال، تبخال تناسلی، ایدز و هیپاتیت B اشاره کرد. هر یک از این بیماری ها دوره کمون یا نهفتگی متفاوتی دارند برای برخی از بیماری های مقاربتی به شرح زیر است:
کلامیدیا
اگرچه بسیاری از افراد هیچ علامتی ندارند، اما زمانی که علائم ظاهر می شوند، اما معمولاً ۱ تا ۳ هفته پس از قرار گرفتن در معرض باکتری، علائم آن ظاهر می شوند. بیماران کلامیدیا که هیچ علامتی ندارند ممکن است دارای عوارض باشند، بنابراین باید به طور منظم توسط پزشک معاینه شوند.
سوزاک
سوزاک اغلب بدون علامت است و علائم ممکن است دو روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس ظاهر شوند یا ممکن است حدود یک ماه طول بکشد تا نمایان گردد.پ
سیفلیس
خصوصیات زخم در مرحله اول سیفلیس به طور متوسط بیست و یک روز پس از عفونت ظاهر می شود، اما ممکن است هر زمانی بین ۱۰ تا ۹۰ روز پس از قرار گرفتن در معرض باکتری ظاهر شود.
تریکومونیازیس
تریکومونیازیس در مردان علائمی را نشان نمی دهد، اما در زنان ظاهر می شود و علائم در عرض ۲۸-۵ روز پس از مواجهه ظاهر می شود.
گال
اگر عفونت قبلی با گال وجود نداشته باشد، ممکن است یک تا دو ماه طول بکشد تا علائم ظاهر شوند، اما اگر عفونت قبلی وجود داشته باشد، علائم ممکن است پس از چند روز ظاهر شوند.
زگیل ناحیه تناسلی
زگیل تناسلی برای اولین بار در عرض ۳ ماه پس از عفونت اولیه ظاهر می شود.
تبخال تناسلی
اگرچه اکثر مردم هرگز نمی دانند که آلوده هستند، اما اگر علائم ظاهر شوند، معمولاً در عرض دو هفته پس از قرار گرفتن در معرض ویروس ظاهر می شوند. برخی از افراد تب و سایر علائم فیزیکی نیز خواهند داشت.
ایذر
ایدز یا HIV برای سال‌ها بدون علامت باقی می‌ماند، اگرچه برخی از افراد آلوده حدود دو هفته پس از قرار گرفتن در معرض علائمی شبیه آنفولانزا خواهند داشت. تنها راه برای اطلاع از اینکه آیا HIV دارید یا خیر، تست آزمایشگاهی است.
هپاتیت B
علائم معمولاً بین ۴ تا ۶ هفته پس از عفونت ظاهر می شود، اما با واکسیناسیون می توان از ابتلا به آن پیشگیری کرد.
روش های مختف درمان بیماری های مقاربتی
بیماری های مقاربتی یا STD و عفونت های مقاربتی STI که به دلیل باکتری بروز کنند، راحت تر درمان می شوند. عفونت های ویروسی می توانند تحت درمان قرار گیرند ولی همیشه قابل درمان نیستند. توجه داشته باشید در صورتی که باردار هستید و به بیماری های عفونی مقاربتی مبتلا هستید، لازم است که سریعاً درمان انجام گیرد تا از انتقال عفونت به نوزاد پیشگیری شود. درمان عفونت های مقاربتی معمولاً شامل یکی از راه های زیر است:
بیماری های مقاربتی چگونه تشخیص داده می شوند؟
اکثر بیماری های مقاربتی را می توان با معاینه پزشک، ترشحات واژن یا آلت تناسلی یا آزمایش خون تشخیص داد. به طورکلی تشخیص بیماری های مقاربتی به علائم و نشانه های قابل مشاهده بستگی دارد و عفونت با موارد زیر تأیید می شود:
- آزمایشات آزمایشگاهی خون
- آزمایشات آزمایشگاهی ادرار
- کشت آزمایشگاهی از ترشحات واژینال یا ترشحات آلت تناسلی (همراه با نمونه برداری)
آنتی بیوتیک برای درمان عفونت های مقاربتی
آنتی بیوتیک ها در اغلب موارد به صورت دوز تکی می توانند بسیاری از عفونت های مقاربتی ناشی از باکتری و انگل را درمان کنند. از جمله این عفونت ها می توان به سوزاک، سیفلیس، کلامیدیا و تریکومونیازیس اشاره کرد. معمولاً کلامیدیا و سوزاک به صورت همزمان بروز می کند که در این مورد درمان برای هر دو همزمان انجام می گیرد.
زمانی که درمان با آنتی بیوتیک آغاز شد، لازم است که در فواصل زمانی مناسب از آن استفاده شود. در صورتی که فکر نمی کنید که بتوانید داروها را مصرف کنید، به پزشک خود اطلاع دهید. شاید بتوان یک دوره درمانی کوتاه تر و آسان تر را برای شما تجویز کند. به علاوه لازم است که ۷ روز بعد از درمان، از رابطه جنسی خودداری شود. همچنین لازم است که تمامی زخم ها بهبود یابند و سپس برای رابطه جنسی مشکلی نیست. بهترین متخصص اورولوژی پیشنهاد می کنند که زنان بعد از حدوداً ۳ ماه دوباره آزمایش دهند. زیرا احتمال ابتلای مجدد به عفونت بالا است.
داروهای ضد ویروسی برای درمان عفونت های مقاربتی
در صورتی که به هرپس یا ایدز مبتلا هستید، احتمالاً از داروهای آنتی ویروسی برای شما تجویز می شود. در صورتی که تراپی های روزانه همراه با داروهای ضد ویروسی برای فرد تجویز شود، احتمال بروز مجدد عفونت بسیار پایین است. با این حال باز هم امکان دارد که این عفونت را به شریک جنسی خود انتقال دهید. داروهای آنتی ویروس می توانند عفونت ناشی از ایدز را برای سالیان سال کنترل کنند. ولی باز هم فرد ویروس را همراه خود دارد و می تواند به دیگران انتقال دهد ولی احتمال آن پایین تر است.
هرچه برای درمان سریع تر اقدام شود، تاثیر روش درمانی بیشتر است. در صورتی که داروهای خود را طبق دستور مصرف کنید، احتمال رشد دوباره ویروس ها پایین تر است و به سختی می توان ویروس را شناسایی کرد. در صورتی که به STI یا عفونت های مقاربتی مبتلا هستید، از پزشک خود درباره درمان های بلند مدت و نیاز به انجام دوباره آزمایش بپرسید. انجام تست دوباره می تواند از کارکرد روش درمانی اطمینان خاطر دهد.
اقدامات لازم بعد از درمان عفونت های مقاربتی
اکثر STI ها/STD ها پس از درمان، عود نخواهند کرد.. برخی از آن ها نیاز به مدیریت مادام العمر با داروهای ضد ویروس دارند. بیماری های مقاربتی می توانند با رفتارهای جنسی پرخطر بازگشت کنند. برخی از افراد برای اطمینان از عدم داشتن بیماری مقاربتی، اغلب آزمایش می کردند. می توان از بیماری های مقاربتی جلوگیری کرد و شانس ابتلا به بیماری دیگر را محدود کرد.
چگونه می توان از بیماری های مقاربتی پیشگیری کرد؟
- هنگام رابطه جنسی با شریکی که دارای بیماری های مقاربتی است، حتما از کاندوم استفاده کنید.
- برای تشخیص زودهنگام عفونت به معاینه پزشکی دوره ای متعهد شوید.
- برای پیشگیری از ابتلا به برخی از این بیماری ها حتما واکسن های لازم را انجام دهید.
درمان های پیشگیرانه برای شریک جنسی
در صورتی که در تست ها مشخص شود که شما به بیماری های مقاربتی مبتلا هستید، لازم است که شریک جنسی شما هم آزمایش دهد. البته شریک جنسی که در گذشته داشته اید ( از سه ماه تا یک سال قبل ) هم لازم است که آزمایش دهند. لازم است که به شریک جنسی اطلاع دهید تا تست دوباره انجام گیرد. در صورتی که آن ها هم به عفونت مبتلا شده باشند، باید تحت درمان همزمان قرار گیرید.
کلام آخر
عفونت های مقاربتی به راحتی از شخصی به شخص دیگر انتقال می یابند و بهترین راه برای پیشگیری از آن، محدود کردن روابط جنسی و نداشتن شریک های جنسی متعدد است. برای درمان این بیماری می توان از روش های مناسب بهره گرفت و هرچه درمان سریع تر انجام گیرد بهتر است. در پایان توصیه می شود که به منظور درمان زودهنگام و کاهش عوارض بیماری ها و عفونت های مقاربتی به بهترین متخصص اورولوژی مراجعه نمایید.
سوالات متداول
۰ دیدگاه