درد مثانه

مثانه اندامی توخالی در قسمت تحتانی شکم است که ادرار را در خود ذخیره می کند. با پر شدن مثانه ، عضلات دیواره های آن شل می شوند تا بتوانند منبسط شوند. با تخلیه مثانه در هنگام ادرار ، عضلات منقبض می شوند تا ادرار را از طریق مجرای ادرار خارج کنند.

چندین مشکل مختلف مثانه می تواند باعث درد شود. سه علت شایع درد مثانه ، سیستیت بینابینی ، عفونت دستگاه ادراری و سرطان مثانه است.

سیستیت بینابینی یا مثانه دردناک

سیستیت بینابینی (IC) یک بیماری مزمن است که در آن مثانه ملتهب و تحریک می شود. التهاب دیواره مثانه را سفت می کند و باعث می شود مثانه هنگام پر شدن با ادرار کاملاً منبسط نشود. IC ممکن است به دلیل نقص در پوشش مثانه ، ضربه به مثانه ، آسیب نخاعی یا دلیل دیگری باشد ، اما تحقیقات علت دقیق آن را مشخص نکرده است. زنان بسیار بیشتر از مردان به این بیماری مبتلا می شوند.

درد مثانه

علامت اصلی IC ، درد است که هنگام پر شدن مثانه ، شدیدترین حالت را دارد و هنگام تخلیه مثانه ، آن را تسکین می دهد. همچنین ممکن است درد به طور کلی در ناحیه کمر ، شکم یا کشاله ران احساس شود. افراد مبتلا به این بیماری ممکن است به دفعات بیشتر ادرار کنند یا نیاز فوری به ادرار احساس کنند ، اما ممکن است هر بار فقط کمی ادرار دفع کنند. مشکلات جنسی همچنین ممکن است مربوط به ورم مثانه باشد.

غالباً ، با رد سایر مواردی که باعث علائم مشابه می شوند ، مانند عفونت ادراری ، عفونت واژن ، سنگ کلیه و سرطان ، تشخیص IC انجام می شود. پزشک سابقه پزشکی دریافت کرده و معاینه فیزیکی انجام می دهد. ممکن است از شما سوال شود که هر چند وقت یکبار به دستشویی می روید ، آیا برای رفتن فوراً احساس اضطرار می کنید و چه زمانی درد احساس می کنید. آزمایشات زیر ممکن است انجام شود: نمونه ی ادرارپزشک در خلال سیستوسکوپی یک مجرای نازک و طولانی (سیستوسکوپ) را در مجرای ادرار قرار می دهد تا قسمت داخلی مثانه شما را مشاهده کند.سونوگرافی یا سی تی اسکن از لگن ممکن است برای رد سایر شرایط انجام شود.

چندین روش درمانی ممکن است به تسکین علائم درد مثانه و مثانه کمک کند ، اما یافتن موردی که برای شما مفید باشد اغلب مورد آزمایش و خطاست. در اینجا چند گزینه درمانی وجود دارد:دارودرمانی: پلی سولفات سدیم پنتوزان (Elmiron) تنها داروی خوراکی است که برای درمان سیستیت بینابینی مورد تایید FDA است. اما ، این دارو برای همه مفید نیست و اثر آن ممکن است چندین ماه طول بکشد (همچنین دارای چندین عارضه جانبی است و به دلیل مطالعات انجام شده در این زمینه که دارو ممکن است به بینایی آسیب برساند ، در فهرست نظارت FDA قرار دارد).

سایر داروهای مورد استفاده در درمان IC شامل آنتی هیستامین هیدروکسی زین (ویستاریل ، آتاراکس) و داروی ضد افسردگی سه حلقه ای آمی تریپتیلین (الاویل) است. گاهی اوقات ، از داروهای تشنج مانند گاباپنتین ، (نورونتین) و توپیرامات (توپاماکس) استفاده می شود. سایر درمان هایی که آزمایش شده اند شامل داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین و آزاتیوپرین است. برای آزمایش ایمنی و اثربخشی همه این روشهای درمانی ، تحقیقات بیشتری لازم است.

برای درد خفیف مثانه ، مسکن های بدون نسخه مانند آسپرین ، ایبوپروفن ، استامینوفن یا آزو ممکن است مفید باشند. داروهای تجویزی اغلب برای IC مورد نیاز است.تزریق به مثانه: از یک لوله نازک (کاتتر) برای پر کردن مثانه شما با داروهایی مانند دی متیل سولفوکسید (DMSO) ، هپارین ، استروئیدها یا بی حس کننده موضعی استفاده می شود. شما مایع را در مثانه خود تا ۱۵ دقیقه نگه دارید و سپس آن را آزاد کنید. تصور می شود که این روش درمانی با کاهش التهاب و کاهش احساس درد موثر است. اتساع مثانه. در حالی که در حالت بیهوشی خواب هستید ، پزشک مثانه شما را با مایع پر می کند تا دیواره های آن کشیده شود. اتساع مثانه روشی است که برای تشخیص IC استفاده می شود ، اما همچنین به تسکین درد در برخی بیماران کمک می کند. احتمالاً به دلیل افزایش ظرفیت مثانه یا تداخل در اعصابی که سیگنال های درد را از مثانه منتقل می کنند.